غزل شمارهٔ ۵۸۴ – یکی گولی همی‌خواهم که در دلبر نظر دارد

برخیز ز خواب و ساز کن چنگ کان فتنه مه عذار گلرنگ نی خواب گذاشت خواجه نی صبر نی نام گذاشت خواجه…

اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری شب است محرم عاشق گواه ناله و زاری چه جای شب که هزاران نشانه…

چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را‌؟ خون بارد این چشمان که تا بینم من آن گلزار را…

ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان می زنند ای جان مردان عشق ما بر دف زنان نقل…

خواهم که روم زین جا پایم بگرفته‌ستی دل را بربوده‌ستی در دل بنشسته‌ستی سر سخرهٔ سودا شد دل بی‌سر و بی‌پا شد زان…

ای که ازین تنگ قفس می‌پری رخت به بالای فلک می‌بری زندگی تازه ببین بعد ازین چند ازین زندگی سرسری؟! در هوس…

بحر ما را کنار بایستی وین سفر را قرار بایستی شیر بیشه میان زنجیرست شیر در مرغزار بایستی ماهیان می‌طپند اندر ریگ…

چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات به هر که قدر تو دانست می‌دهند برات هلال‌وار ز راه دراز می‌آیند برای…