خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۱۹۰۲ – چرا منکر شدی ای میر کوران

غزل شمارهٔ ۱۹۰۲ – چرا منکر شدی ای میر کوران

چرا منکر شدی ای میر کوران

نمی‌گویم که مجنون را مشوران

تو می گویی که بنما غیبیان را

ستیران را چه نسبت با ستوران

در این دریا چه کشتی و چه تخته

در این بخشش چه نزدیکان چه دوران

عدم دریاست وین عالم یکی کف

سلیمانی است وین خلقان چو موران

ز جوش بحر آید کف به هستی

دو پاره کف بود ایران و توران

در آن جوشش بگو کوشش چه باشد

چه می لافند از صبر این صبوران

از این بحرند زشتان گشته نغزان

از این موجند شیرین گشته شوران

نپردازی به من ای شمس تبریز

که در عشقت همی‌سوزند حوران

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۷۳۶ – گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد

گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد ور ز سرمستی کشیدم زلف دلداری چه شد گر بزد ناداشت زخمی از…

مولانا

غزل شمارهٔ ۴۹۱ – جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست

جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست چرا ز باد مکافات داد و بیدادست به باد و بود محمد نگر…

مولانا

غزل شمارهٔ ۳۱۲۳ – به حیلت تو خواهی که در را ببندی

به حیلت تو خواهی که در را ببندی بنالی چو رنجور و سر را ببندی چو رنجور والله که آن زور داری…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۴۳۰ – ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی

ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی دانا و بینای رهی آن سو که دانی می‌روی بی‌همره جسم و…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۲۹ – شب دوشینه ما بیدار بودیم

شب دوشینه ما بیدار بودیم همه خفتند و ما بر کار بودیم حریف غمزه غماز گشتیم ندیم طره طرار بودیم به گرد…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۰۸۸ – سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر

سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر طبله کالبد آورده‌ام آخر بنگر بر سر کوی تو پرطبله من بین و بخر…

مولانا

غزل شمارهٔ ۹۵۲ – ز شمس دین طرب نوبهار بازآید

ز شمس دین طرب نوبهار بازآید نشاط بلبله و سبزه زار بازآید کرانه کرد دلم از نبیذ و از ساقی چو وصل…

مولانا

غزل شمارهٔ ۵۷۳ – برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه‌یْ شکر گوید

برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه‌یْ شکر گوید به بلبل کرد اشارت گل که تا اشعار برگوید به سرو سبز وحی…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت

بازنشانی گذرواژه ایجاد حساب کاربری