خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۲۰۸۹ – تنت زین جهان است و دل زان جهان

غزل شمارهٔ ۲۰۸۹ – تنت زین جهان است و دل زان جهان

تنت زین جهان است و دل زان جهان

هوا یار این و خدا یار آن

دل تو غریب و غم او غریب

نیند از زمین و نه از آسمان

اگر یار جانی و یار خرد

رسیدی بیار و ببردی تو جان

وگر یار جسمی و یار هوا

تو با این دو ماندی در این خاکدان

مگر ناگهان آن عنایت رسد

که ای من غلام چنان ناگهان

که یک جذب حق به ز صد کوشش است

نشان‌ها چه باشد بر بی‌نشان

نشان چون کف و بی‌نشان بحر دان

نشان چون بیان بی‌نشان چون عیان

ز خورشید یک جو چو ظاهر شود

بروبد ز گردون ره کهکشان

خمش کن خمش کن که در خامشی است

هزاران زبان و هزاران بیان

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۶۴۰ – تا باد سعادت ز محمد خبر افکند

تا باد سعادت ز محمد خبر افکند زان مردی و زان حمله شقاوت سپر افکند از حال گدا نیست عجب گر شود…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۵۶۶ – آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی

آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی گر پیر خرف باشی تو خوب و جوان گردی تن را بدهد هستی جان را…

مولانا

غزل شمارهٔ ۷۷۹ – همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد

همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد همه شب دیده من بر فلک استاره شمرد خوابم از دیده چنان رفت که…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۰۶۲ – سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من

سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من سیر مشو هم تو نیز زین دل آگاه من مشک و سقا سیر…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۰۳۸ – از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن

از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن ای سرفراز مردی مردانه بر سرش زن چون آتش آر حمله کو هیزم است…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۷۶۰ – با دل گفتم چرا چنینی

با دل گفتم چرا چنینی تا چند به عشق همنشینی دل گفت چرا تو هم نیایی تا لذت عشق را ببینی گر…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۶۹۳ – به تن با ما، به دل در مرغزاری

به تن با ما، به دل در مرغزاری چو دربند شکاری تو شکاری به تن این جا میان‌بسته چو نایی به باطن…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۴۱۲ – بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم

بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم که سنگ خاره جان گیرد بپیوند خداوندم همی‌گفتم به گل…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت