غزل شمارهٔ ۲۹۰ – بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب

زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش‌مذهب جان مست شد و قالب ای دوست مخسب امشب زان نورِ همه عالم هر شیوه همی‌نالم…

همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم کبوتر همچو من دیدی که من در جستن بازم به هر هنگام هر مرغی به…

گل را نگر ز لطف سوی خار آمده دل ناز و باز کرده و دلدار آمده مه را نگر برآمده مهمان شب…

سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام دل غریب بیابد ز نامه شان آرام شکفته گردد از این باد شاخه‌های خرد گشاده گردد…

ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای آینه با جان من مونس دیرینه‌ای در دل آیینه من در دل من آینه تن…

ای دیده من جمال خود اندر جمال تو آیینه گشته‌ام همه بهر خیال تو و این طرفه‌تر که چشم نخسپد ز شوق…

بیا بیا دلدار من دلدار من درآ درآ در کار من در کار من تویی تویی گلزار من گلزار من بگو بگو…

گر ز سر عشق او داری خبر جان بده در عشق و در جانان نگر عشق دریاییست و موجش ناپدید آب دریا…