غزل شمارهٔ ۲۳۲۵ – امروز من و باده و آن یار پری زاده

بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای ز ارچلی جغد گشت حلقه چو ویرانه‌ای آنک بود همچو برف سرد کند وقت را چون…

بیا ای آنک بردی تو قرارم درآ چون تنگ شکر در کنارم دل سنگین خود را بر دلم نه نمی‌بینی که از…

گر وسوسه ره دهی به گوشی افسرده شوی بدان ز جوشی آن گرمی چشم را که داری نیش زهر است و شکل…

عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان وز شما کان شکر باد این جهان ای عاشقان نوش و جوش عاشقان تا عرش…

ای دل سرگشته شده در طلبِ یاوه‌روی چند بگفتم که مده دل به کسی بی‌گرو‌ی بر سر شطرنجْ بُتی جامه‌کنی کیسه‌بُری با…

خنک آن کس که چو ما شد‌، همه تسلیم و رضا شد گرو عشق و جنون شد‌، گُهر‌ِ بحر صفا شد مه…

به دغل کی بگزیند دل یارم یاری کی فریبد شه طرار مرا طراری کی میان من و آن یار بگنجد مویی کی…

زهی بزم خداوندی زهی می‌های شاهانه زهی یغما که می‌آرد شه قفجاق ترکانه دلم آهن همی‌خاید از آن لعلین لبی که او…