غزل چهل و دوم حافظ با مصرع «حال دل با تو گفتنم هوس است» آغاز می‌شود. این غزل شعری رندانه است. برخی…

غزل چهل و سوم حافظ با مصرع «صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری…

غزل چهل و چهارم حافظ با مصرع «کنون که بر کف گل جام باده صاف است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری…

غزل چهل و پنجم حافظ با مصرع «در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری…

غزل چهل و ششم حافظ با مصرع «گل در بر و می در کف و معشوق به کام است» آغاز می‌شود. در…

غزل چهل و هفتم حافظ با مصرع «به کوی میکده هر سالکی که ره دانست» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود…

غزل چهل و هشتم حافظ با مصرع «صوفی از پرتو می راز نهانی دانست» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد…

غزل چهل و نهم حافظ با مصرع «روضه خلد برین خلوت درویشان است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که…

غزل پنجاهم حافظ با مصرع «به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد که…

غزل پنجاه و یکم حافظ با مصرع «لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری…

غزل پنجاه و دوم حافظ با مصرع «روزگاریست که سودای بتان دین من است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد…

غزل پنجاه و سوم حافظ با مصرع «منم که گوشه میخانه خانقاه من است» آغاز می‌شود. در این غزل تعابیری وجود دارد…