اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را بریز خون دل آن خونیان صهبا را ربودهاند کلاه هزار خسرو را قبای لعل ببخشیده…
باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا باز گلِ لعلپوش میبدراند قبا بازرسیدند شاد زان سوی عالم چو باد مست و خرامان و…
گر نه تهی باشدی بیشتر این جویها خواجه چرا میدود تشنه در این کویها؟ خُم که در او باده نیست هست خُم…
ای در ما را زده شمع سرایی درآ خانه دل آن توست خانه خدایی درآ خانه ز تو تافتهست روشنیی یافتهست ای…
از جهت ره زدن راه درآرد مرا تا به کف رهزنان بازسپارد مرا آنک زند هر دمی راه دو صد قافله من…
ای که به هنگامِ درد راحتِ جانی مرا وِی که به تلخیِ فقر گنجِ روانی مرا آنچه نبردهست وهم عقل ندیدهست و…
ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را ؟ ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا ؟…
چند گریزی ز ما ؟ چند روی جا به جا ؟ جان تو در دست ماست همچو گلوی عصا چند بکردی طواف…
سر به گریبان دَرَست صوفی اسرار را تا چه برآرد ز غیب عاقبت کار را می که به خُمِ حقست راز دلش…
آمد بهار خرم آمد نگار ما چون صد هزار تنگ شکر در کنار ما آمد مهی که مجلس جان زو منورست تا…
هر روز بامداد سلام علیکما آن جا که شه نشیند و آن وقت مرتضا دل ایستاد پیشش بسته دو دست خویش تا…
شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما ناچار گفتنیست تمامی ماجرا والله ز دور آدم تا روز رستخیز کوته نگشت و…