ای شاه جسم و جان ما خندان‌کن دندان ما سرمه کش چشمان ما ای چشم جان را توتیا ای مه ز اجلالت…

آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفته‌ست پا با تو بگویم حال او برخوان اذا جاء القضا جباروار و زفت…

هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها کاخر چو دردی بر زمین تا چند می‌باشی برآ هر کز گران جانان بود…

من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا ای قد مه از رشک تو چون آسمان گشته دوتا امروز صد…

چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را‌؟ خون بارد این چشمان که تا بینم من آن گلزار را…

چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها کز چشم من دریای خون جوشان شد از جور و جفا گر لب فروبندم…

چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها تا برکنم از آینه هر منکری من زنگ‌ها بر مرکب عشق تو دل می‌راند و این…

جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را از زعفران روی من رو می‌بگردانی چرا یا این دل خون‌خواره…

چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را می‌دان که دود گولخن هرگز نیاید بر سما ور خود برآید بر سما…

امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را می‌شد روان بر آسمان همچون روان مصطفا خورشید از رویش خجل گردون مشبک…

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما انا فتحنا الصلا بازآ ز بام از در درآ ای بحر پرمرجان…

آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا جان گفت ای نادی خوش اهلا و سهلا مرحبا سمعا و طاعه ای…