ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را ببافت جامع کل پرده‌های اجزا را برای غیر بود غیرت و چو غیر نبود چرا…

چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را درآ درآ به سعادت درت گشاد خدا که برگشاید درها مفتح الابواب که نزل…

روم به حجره خیاط عاشقان فردا من درازقبا با هزار گز سودا ببردت ز یزید و بدوزدت بر زید بدین یکی کندت…

من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا من از کجا غم باران و ناودان ز کجا چرا به عالم…

درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا نه رنج اره کشیدی نه زخم‌های جفا نه آفتاب و نه مهتاب نور بخشیدی…

اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا بگیر خنجر تیز و ببر گلوی حیا بدانک سد عظیم است در روش ناموس…

اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را بریز خون دل آن خونیان صهبا را ربوده‌اند کلاه هزار خسرو را قبای لعل ببخشیده…

باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا باز گلِ لعل‌پوش می‌بدراند قبا بازرسیدند شاد زان سوی عالم چو باد مست و خرامان و…

گر نه تهی باشدی بیشتر این جوی‌ها خواجه چرا می‌دود تشنه در این کوی‌ها؟ خُم که در او باده نیست هست خُم…

ای در ما را زده شمع سرایی درآ خانه دل آن توست خانه خدایی درآ خانه ز تو تافته‌ست روشنیی یافته‌ست ای…

از جهت ره زدن راه درآرد مرا تا به کف رهزنان بازسپارد مرا آنک زند هر دمی راه دو صد قافله من…

ای که به هنگامِ درد راحتِ جانی مرا وِی که به تلخی‌ِ فقر گنجِ روانی مرا آنچه نبرده‌ست وهم عقل ندیده‌ست و…