غزل شمارهٔ ۳۲۲۹ – یا وَلی نِعمَتی وَ سُلطانی
سابِق‌الحُسنُ ما لَهُ ثانی
انت بحر تحیط بالدنیا
مدمن جوهر و مرجان
کان بنیان عبد کم خربا
رمنی هو و شید ارکانی
کیف هذاالجفا و انت وفا؟
کیف اردیتنی بنسیان
حیة البین کلما هاجت
لسعت مثل لسع ثعبان
ظل خدی مزعفرا کدرا
سال دمعی کمایع آن
ارع قلبا هواک ساکنه
لیس لی غیر عطفکم بانی
شمتت فی‌الشجون اعدائی
کم تباکؤا علی اخوانی
یا محیطا بروحه‌الدنیا
انت بالروح حاضر دانی
