غزل شمارهٔ ۱۴۵۴ – گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم

چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی چو ز شهر تو برفتم به وداعیم ندیدی تو اگر لطف گزینی…

فرست بادهٔ جان را به رسم دلداری بدان نشان که مرا بی‌نشان همی‌داری بدان نشان که به هر شب چو ماه می‌تابی…

شرح دهم من که شب از چه سیه‌دل بود هر کی خورد خونِ خلق زشت و سیه‌دل شود چون جگر عاشقان می‌خورد…

عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد برگیر و دهل می‌زن کآن ماه پدید آمد عید آمد ای مجنون! غلغل…

بیا کامروز ما را روز عیدست از این پس عیش و عشرت بر مزیدست بزن دستی بگو کامروز شادی‌ست که روز خوش…

ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین گر تو دست آموز شاهی خویشتن را باز بین هر کی انبازی برید از…

تا چند تو پس روی به پیش آ در کفر مرو به سوی کیش آ در نیش تو نوش بین به نیش…

آن خواجه خوش لقا چه دارد بازار مرا بها چه دارد او عشوه دهد از او تو مشنو رختش بطلب که تا…