خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۲۵۸۹ – نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی

غزل شمارهٔ ۲۵۸۹ – نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی

نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی

تا صورت خاکی را در چرخ درآوردی

ای آب چه می‌شویی وی باد چه می‌جویی

ای رعد چه می غری وی چرخ چه می‌گردی

ای عشق چه می‌خندی وی عقل چه می‌بندی

وی صبر چه خرسندی وی چهره چرا زردی

سر را چه محل باشد در راه وفاداری

جان خود چه قدر باشد در دین جوانمردی

کامل صفت آن باشد کو صید فنا باشد

یک موی نمی‌گنجد در دایره فردی

گه غصه و گه شادی دور است ز آزادی

ای سرد کسی کو ماند در گرمی و در سردی

کو تابش پیشانی گر ماه مرا دیدی

کو شعشعه مستی گر باده جان خوردی

زین کیسه و زان کاسه نگرفت تو را تاسه

آخر نه خر کوری بر گرد چه می‌گردی

با سینه ناشسته چه سود ز رو شستن

کز حرص چو جارویی پیوسته در این گردی

هر روز من آدینه وین خطبه من دایم

وین منبر من عالی مقصوره من مردی

چون پایه این منبر خالی شود از مردم

ارواح و ملک از حق آرند ره آوردی

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۱۱۶ – هر کس به جنس خویش درآمیخت ای نگار

هر کس به جنس خویش درآمیخت ای نگار هر کس به لایق گهر خود گرفت یار او را که داغ توست نیارد…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۶۳۶ – از بت باخبر من خبری می رسدم

از بت باخبر من خبری می رسدم وز لب چون شکر او شکری می رسدم شکر اندر شکر اندر شکر است شکری…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۶۸۷ – گر جان منکرانت شد خصم جان مستم

گر جان منکرانت شد خصم جان مستم اندر جواب ایشان خوبی تو بسستم در دفع آن خیالش وز بهر گوشمالش بنمایمش جمالت…

مولانا

غزل شمارهٔ ۹۵۶ – ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید

ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید که الله الله ز آتش رخان فرار کنید که آتش رخشان خاصیت چنین دارد که…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۴۸۲ – ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی

ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی وی که دل تو چون حجر هان که قرابه نشکنی عشق درون…

مولانا

غزل شمارهٔ ۷۱۲ – خوش باش که هر که راز داند

خوش باش که هر که راز داند داند که خوشی خوشی کشاند شیرین چو شکر تو باش شاکر شاکر هر دم شکر…

مولانا

غزل شمارهٔ ۹۰۳ – اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد

اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد تو هم به صلح گرایی اگر خدا بگمارد هزار عاشق داری به جان و…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۰۹۱ – ای هفت دریا گوهر عطا کن

ای هفت دریا گوهر عطا کن وین مس‌ها را پرکیمیا کن ای شمع مستان وی سرو بستان تا کی ز دستان آخر…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت