غزل شمارهٔ ۲۹۳ – مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب

ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست رو رو که عشقِ زنده‌دلان مرده‌شوی نیست ماننده‌ خزانی هر روز سردتر…

تا باد سعادت ز محمد خبر افکند زان مردی و زان حمله شقاوت سپر افکند از حال گدا نیست عجب گر شود…

گر در آب و گر در آتش می‌روی آن نمی‌دانم برو خوش می‌روی در رخت پیداست والله رنگ او رو که سوی…

کیف اتوب یا اخی من سکر کارجوان لیس من التراب بل معصره بلا مکان خط علی کوسها کتابه شارحه یا من من…

گر نه تهی باشدی بیشتر این جوی‌ها خواجه چرا می‌دود تشنه در این کوی‌ها؟ خُم که در او باده نیست هست خُم…

برای تو فدا کردیم جان‌ها کشیده بهر تو زخم زبان‌ها شنیده طعنه‌های همچو آتش رسیده تیر کاری زان کمان‌ها اگر دل را…

روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود جان نبرد خود ز شیر روبه کور و کبود قاصد ره داد شیر ور نه…

اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری به جان من که نترسی و هیچ غم نخوری اگر دلت به بلا…