غزل شمارهٔ ۱۱۹۱ – ماییم فداییان جانباز

دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود در هم افتادیم زیرا زور گیراگیر بود عقل باتدبیر آمد در میان جوش ما…

عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست سایه‌ی زلفین تو در دو جهان جای ماست از قد و بالای اوست عشق که…

یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند دیوانگان بندی زنجیرها دریدند بس احتیاط کردیم تا نشنوند ایشان گویی قضا دهل زد…

ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم گوش خود بر دم شش تای طرب بنهادیم دل رنجور به طنبور نوایی دارد دل…

از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی با همه خویشان گرفته شیوه‌ی بیگانگی وحشِ صحرا گشته و رسوایِ بازاری شده از…

هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم پی من تصوری را که بکرد هم بدیدم سگ او گزید پایم بنمود بس…

صوفیان آمدند از چپ و راست در به در کو به کو که باده کجاست در صوفی دل‌ست و کویش جان باده…

نسیم‌الصبح جد بابتشار و بشر حین یأتی بانتشار واتحفنی لباس‌الجد منه فانی من لباس الجد عاری فقد احرقت فی صد و بعد…