غزل شمارهٔ ۲۸۰۱ – عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی

ای دل صافی دم ثابت قدم جئت لکی تنذر خیر الامم سر ننهی جز به اشارات دل بر ورق عشق ازل چون…

زندگانی مجلس سامی باد در سروری و خودکامی نام تو زنده باد کز نامت یافتند اصفیا نکونامی می‌رسانم سلام و خدمت‌ها که…

ببست خواب مرا جاودانه دلداری به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری به خواب هم نتوان دید خواب چشم مرا…

روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم عاشقی بس پخته‌ام این ننگ را بر خود نهم ننگ عاشق ننگ…

من کجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان در پی تو همچو تیر در کف تو چون کمان تو مرا دستور ده…

از آتش ناپیدا دارم دل بریانی فریاد مسلمانان از دست مسلمانی شهد و شکرش گویم کان گهرش گویم شمع و سحرش خوانم…

ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیا از هجر روزم قیر شد دل…

الا میر خوبان هلا تا نرنجی بهانه نگیری و از ما نرنجی توی یار غارم امید تو دارم که سر را نخارم…