خانه » وبلاگ » غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ – روزی که گذر کنی به گورم

غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ – روزی که گذر کنی به گورم

روزی که گذر کنی به گورم
یاد آور از این نفیر و شورم
پرنور کن آن تک لحد را
ای دیده و ای چراغ نورم
تا از تو سجود شکر آرد
اندر لحد این تن صبورم
ای خرمن گل شتاب مگذار
خوش کن نفسی بدان بخورم
وان گاه که بگذری مینگار
کز روزن و درگه تو دورم
گر سنگ لحد ببست راهم
از راه خیال بی‌فتورم
گر صد کفنم بود ز اطلس
بی‌خلعت صورت تو عورم
از صحن سرای تو برآیم
در نقب زنی مگر که مورم
من مور توام توی سلیمان
یک دم مگذار بی‌حضورم
خامش کردم بگو تو باقی
کز گفت و شنود خود نفورم
شمس تبریز دعوتم کن
چون دعوت توست نفخ صورم

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت

بازنشانی گذرواژه ایجاد حساب کاربری

غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ – روزی که گذر کنی به گورم

غزل شمارهٔ ۱۲۲۱ – اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش

غزل شمارهٔ ۱۳۹۹ – هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم

غزل شمارهٔ ۱۱۲۷ – وجهک مثل القمر قلبک مثل الحجر

غزل شمارهٔ ۱۸۴۴ – مرا در دل همی‌آید که من دل را کنم قربان

غزل شمارهٔ ۱۲۴ ساقی تو شراب لامکان را

غزل شمارهٔ ۱۷۹۶ – دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن

غزل شمارهٔ ۳۰۰۴ – بزم و شراب لعل و خرابات و کافری

غزل شمارهٔ ۱۷۸۵ – بیا بیا دلدار من دلدار من