غزل شمارهٔ ۲۷۴۰ – بازم صنما چه می‌فریبی

مولانا molana

بازم صنما چه می‌فریبی
بازم به دغا چه می‌فریبی
هر لحظه بخوانیم که ای دوست
ای دوست مرا چه می‌فریبی
عمری تو و عمر را وفا نیست
بازم به وفا چه می‌فریبی
دل سیر نمی‌شود به جیحون
او را به سقا چه می‌فریبی
تاریک شده‌ست چشم بی‌تو
ما را به عصا چه می‌فریبی
ای دوست دعا وظیفه ماست
ما را به دعا چه می‌فریبی
آن را که مثال امن دادی
با خوف و رجا چه می‌فریبی
گفتی به قضای حق رضا ده
ما را به قضا چه می‌فریبی
چون نیست دواپذیر این درد
ما را به دوا چه می‌فریبی
تنها خوردن چو پیشه کردی
ما را به صلا چه می‌فریبی
چون چنگ نشاط ما شکستی
ما را به سه تا چه می‌فریبی
ما را بی‌ما چو می‌نوازی
ما را با ما چه می‌فریبی
ای بسته کمر به پیش تو جان
ما را به قبا چه می‌فریبی
خاموش که غیر تو نخواهیم
ما را به عطا چه می‌فریبی

مولانا molana

مطالعه بیشتر