غزل شمارهٔ ۵۲۰ – ای مبارک ز تو صبوح و صباح

اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز تو مخالفت همی‌کش…

در دو چَشمِ مَن نِشین اِی آن که از مَن مَن‌تری تا قمر را وانمایم کز قمر روشن‌تری اندرآ در باغ تا…

روز شادی است بیا تا همگان یار شویم دست با هم بدهیم و بر دلدار شویم چون در او دنگ شویم و…

بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما سور و عروسی را خدا بُبْرید بر بالای ما زهره قرین شد با قمر…

ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد که عشق جان و خرد را به نیم جو نخرد که عشق شیر سیاه‌ست…

ز همراهان جدایی مصلحت نیست سفر بی‌روشنایی مصلحت نیست چو ملک و پادشاهی دیده باشی پس شاهی گدایی مصلحت نیست شما را…

چمنی که جمله گل‌ها به پناه او گریزد که در او خزان نباشد که در او گلی نریزد شجری خوش و خرامان…

نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی به جای سبزه تو از خاک خوب رویانی هزار یوسف زیبا برآید از هر چاه چو چرخه…