نتیش | هوش مصنوعی مجله اینترنتی
ای عربده کرده دوش با من
می خورده و کرده جوش با من
غزل شمارهٔ ۱۹۲۹ – ای عربده کرده دوش با من
ای جان به حق وصال دوشین
در خشم چنین مکوش با من
گر با تو ز من بدی بگفتید
با بنده بگو مپوش با من
شاید دوست داشته باشید!
مولانا
می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش من دم دهم فلان را تو درربا کلاهش یعقوب را بگویم یوسف به قعر چاهست چون…
مولانا
اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو بر خویشان و بی‌خویشان شبی تا روز مهمان شو مرو ای یوسف…
مولانا
با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی رو که بدین عاشقی سخت عظیم گولکی ای تو فضول در هوا ای تو…
مولانا
مرا گویی که چونی تو لطیف و لمتر و تازه مثال حسن و احسانت برون از حد و اندازه خوش آن باشد…
مولانا
عشوه دشمن بخوردی عاقبت سوی هجران عزم کردی عاقبت بازگردی زان خسان زن صفت سوی این مردان چو مردی عاقبت سیر گردی…
مولانا
ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما افتاده در غرقابه‌ای تا خود که داند آشنا گر سیلِ عالم پر شود، هر…
مولانا
از قصه حال ما نپرسی وز کشتن عاشقان نترسی ای گوهر عشق از چه بحری وی آتش عشق از چه درسی آنجا…
مولانا
تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری تو یکی شهر بزرگی نه یکی بلکه هزاری همه اجزات خموشند ز تو…