خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۲۳۵۵ – ای دوش ز دست ما رهیده

غزل شمارهٔ ۲۳۵۵ – ای دوش ز دست ما رهیده

ای دوش ز دست ما رهیده

امشب نرهی به جان و دیده

در پنجه ماست دامن تو

ای دست در آستین کشیده

حیلت بگذار و آب و روغن

ماییم هریسه رسیده

چشم من و چشم تو حریفند

ای چشم ز چشم تو چریده

ای داده مرا شراب گلگون

گل از رخ زرد من دمیده

زلف چو رسن چو برفشاندی

از عشق چو چنبرم خمیده

رفتی و ز چشم من بریدی

خون آید لاشک از بریده

بر گرد خیال تو دوانیم

ای بر سر ما غمت دویده

بر روزن تو چرا نپرد

مرغی ز قفس به جان رهیده

خامش کردم که جمله عیبیم

ای با همه عیبمان خریده

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۳۹۲ – یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم

یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم تا که رسیدم بر تو از همه بیزار شدم گفت مرا چرخ فلک…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۵۲ – ما آفت جان عاشقانیم

ما آفت جان عاشقانیم نی خانه نشین و خانه بانیم اندر دل تو اگر خیال است می پنداری که ما ندانیم اسرار…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۶۹۷ – آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم

آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم چندین زبون نیم که ز استیز تو گریزم از حیله خواب رفتی هر سوی می…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۷۴ – ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا

ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا و ادهشوا من خمرنا و استسمعوا ناقورنا حورکم تصفر عشقا تنحنی من ناره لو رات فی…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۱۰۳ – گرچه اندر فغان و نالیدن

گرچه اندر فغان و نالیدن اندکی هست خویشتن دیدن آن نباشد مرا چو در عشقت خوگرم من به خویش دزدیدن به خدا…

مولانا

غزل شمارهٔ ۳۰۴۵ – من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی

من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی تو جز خیال نبینی که مست خواب و نعاسی مرا بپرس که چونی…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۲۳۱ – وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش

وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش جمشید تو را چاکر خورشید تو را مفرش بخرام بیا کاین دم والله که نمی‌گنجد…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۶۳۷ – منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم

منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم سر صندوق گشادم گهری دزدیدم ز زلیخای حرم چادر سر بربودم چو بدیدم رخ…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت