غزل شمارهٔ ۷۷۷ – ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند

بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد خیزید ای خوش طالعان وقت طلوع ماه شد ساقی به سوی جام رو…

باد بین اندر سرم از باده‌ای نوش کردم از کف شه‌زاده‌ای جان چو اندر بادهٔ او غوطه خورْد بر سر آمد تابناکی…

ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی دل بردی و جان بردی این جا چه رها کردی ای برده هوس‌ها را…

هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم چونک بهارم تو شهی باغ توام شاخ ترم چونک توی میر مرا در بر…

بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی صنما چرا نیفتم ز چنان میی که دادی صنما چنان فتادم که به…

عجیب‌العجایب توی در کیایی نما روی خود، گر عجب می‌نمایی توی محرمِ دل، توی همدمِ دل به‌جز تو که داند رهِ دلگشایی؟…

تو خدای خویی تو صفات هویی تو یکی نباشی تو هزارتویی به یکی عنایت به یکی کفایت ز غم و جنایت همه…

آمد رمضان و عِید با ماست قفل آمد و آن کلید با ماست بربست دهان و دیده بگشاد وان نور که دیده…