غزل شمارهٔ ۱۱۷۵ – انجیرفروش را چه بهتر

آمد آن خواجه سیماترش وان شکرش گشته چو سرکا ترش با همگان روترش است ای عجب یا که به بیرون خوش و…

دل چو دانه ، ما مثال آسیا آسیا کی داند این گردش چرا تن چو سنگ و آب او اندیشه‌ها سنگ گوید…

گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی وگر یارم فقیرستی ز زر فارغ چه غم بودی خدایا حرمت مردان…

امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند یا رب به طوطیان چه شکرها همی‌دهند در باغ‌ها درآی تو امسال و درنگر کان شاخه‌های خشک…

خواجه غلط کرده‌ای در روشِ یار من صد چو تو هم گم شود در من و در کار من نبود هر گردنی…

ای دل رفته ز جا باز میا به فنا ساز و در این ساز میا روح را عالم ارواح به است قالب…

یارانِ سحر خیزان تا صبح که دریابد؟ تا ذرّه‌صفت ما را که زیر و زبر یابد؟ آن بخت که را باشد کآید…

ای بر سر بازاری دستار چنان کرده رو با دگران کرده ما را نگران کرده ما را بگزیده لب کیم بر تو…