یک قوصره پر دارم ز سخن
جان می‌شنود تو گوش مکن
دربند خودی زین سیر شدی
گیری سر خود ای بی‌سر و بن
چون مستمعان جمله بروند
گویم غم نو با یار کهن
کی سیر شود ماهی ز تری
یا تشنه حق از علم لدن
گر سیر شدند این مستمعان
جان می‌شنود از قرط اذن
مولانا
ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی چو منی تو خود خود را کی بگوید چو منی من شبم تو مه…
مولانا
از پگه ای یار زان عقار سمایی ده به کف ما که نور دیده مایی زانک وظیفه‌ست هر سحر ز کف تو…
مولانا
ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده ز دیده مست شدی یا ز ذوق نادیده گهی به بحر تحیر گهی به دامن…
مولانا
گر شراب عشق کار جان حیوانیستی عشق شمس الدین به عالم فاش و یک سانیستی گر نه در انوار غیرت غرق بودی…
مولانا
یار ما دلدار ما، عالم اسرار ما یوسف دیدار ما، رونق بازار ما بر دم امسال ما، عاشق آمد پار ما مفلسانیم…
مولانا
آفتابی برآمد از اسرار جامه‌شویی کنیم صوفی‌وار تن ما خرقه‌ای‌ست پُر تضریب جان ما صوفی‌یست معنی‌دار خرقهٔ پُر ز بند روزی چند، جان…
مولانا
به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی می‌دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی گه سحر حمله برد بر همه چون خورشیدی گه به…
مولانا
ایا یاری که در تو ناپدیدم تو را شکل عجب در خواب دیدم چو خاتونان مصر از عشق یوسف ترنج و دست…
نتیش | هوش مصنوعی مجله اینترنتی