نتیش | هوش مصنوعی مجله اینترنتی
مطرب جان‌های دل برده
تا به شب تا به شب همین پرده
غزل شمارهٔ ۲۴۲۱ – مطرب جان‌های دل برده
جان‌هایی که مست و مخمورند
بر سر باده باده‌ای خورده
در خرابات مفردان رفته
خرقه آب و گل گرو کرده
شاید دوست داشته باشید!
مولانا
مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد که شب ببخشد آن بدر بدره بی‌حد به آسمان جهان هر شبی فرود آید…
مولانا
صد بار بگفتمت نگهدار در خشم و ستیزه پا میفشار بر چنگ وفا و مهربانی گر زخمه زنی بزن به هنجار دانی…
مولانا
ای باغ همی‌دانی کز باد کی رقصانی آبستن میوه ستی سرمست گلستانی این روح چرا داری گر ز آنک تو این جسمی…
مولانا
مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا ترش ترش بگذشت از دریچه یار چرا سبب چه بود چه کردم که بد نمود…
مولانا
مست رسید آن بت بی‌باک من دردکش و دلخوش و چالاک من گفت به من بنگر و دلشاد شو هیچ به خود…
مولانا
ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان هم سیم به یادم ده هم سیم و زرم بستان در عین زمستانی…
مولانا
اگر او ماه منستی شب من روز شدستی اگر او همرهمستی همه را راه زدستی وگر او چهره مستی به سر دست…
مولانا
چه پادشاست که از خاک پادشا سازد ز بهر یک دو گدا خویشتن گدا سازد باقرضوا الله کدیه کند چو مسکینان که…