خوش بود فرش تن نور دیده
خوش بود مرغ جان بپریده
جان نادیده خسیس شده
جان دیده رسیده در دیده
جان زرین و جان سنگین را
چون کلوخ از برنج بگزیده
سر کاغذ گشاده دست اجل
نقد در کاغذ است پیچیده
خمره پرعسل سرش بسته
پشت و پهلوش را تو لیسیده
خمره را بر زمین زن و بشکن
دیده نبود چنانک بشنیده
شمس تبریز بشکند خم را
که ز نامش فلک بلرزیده
مولانا
عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست سایه‌ی زلفین تو در دو جهان جای ماست از قد و بالای اوست عشق که…
مولانا
آخر کی شود از آن لقا سیر آخر کی شود ز باغ ما سیر ای عدل تو کرده چرخ را سبز وی…
مولانا
مگیر ای ساقی از مستان کرانی که کم یابی گرانی بی‌گرانی بیا ای سرو گلرخ سوی گلشن که به از سرو نبود…
مولانا
ای جان تو جانم را از خویش خبر کرده اندیشه تو هر دم در بنده اثر کرده ای هر چه بیندیشی در…
مولانا
چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها کز چشم من دریای خون جوشان شد از جور و جفا گر لب فروبندم…
مولانا
ای ظریف جهان سلام علیک ان دائی و صحتی بیدیک داروی درد بنده چیست بگو قبله لو رزقت من شفتیک از تو…
مولانا
آن کیست ای خدای؟ ک‌از این دام ِ خامُشان ما را همی‌کَشد به سویِ خود کشان کشان ای آن‌که می‌کَشی تو گریبان…
مولانا
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست بگشای لب که قند فراوانم آرزوست ای آفتاب حُسن! برون آ دمی ز ابر کآن…
نتیش | هوش مصنوعی مجله اینترنتی