خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۲۳۸۴ – جسته‌اند دیوانگان از سلسله

غزل شمارهٔ ۲۳۸۴ – جسته‌اند دیوانگان از سلسله

جسته‌اند دیوانگان از سلسله

ز آنک برزد بوی جان از سلسله

نعره‌ها از عاشقان برخاسته

الامان و الامان از سلسله

جان مشتاقان نمی‌گنجد همی

در زمین و آسمان از سلسله

پیش لیلی می‌برم من هر دمی

جان مجنون ارمغان از سلسله

حلقه‌های عشق تو در گوش ماست

هوش ما را تو مران از سلسله

فتنه بین کز سلسله انگیختی

فتنه را هم می‌نشان از سلسله

صد نشان بر پای جان از بند توست

گرچه جان شد بی‌نشان از سلسله

شمس تبریزی مرادم زلف توست

گرچه کردم من بیان از سلسله

مولانا molana

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۳۲۱۰ – اتاک الصوم فی حلل السعود

اتاک الصوم فی حلل السعود فدم واسلم علی رغم الحسود وصم وافطر و عید فی نعیم لک العمر المؤبد بالخلود فلا زالت…

مولانا

چو دیوم عاشق آن یک پری شد ز دیو خویشتن یک سر بری شد چو ناگاهان بدیدش همچو برقی برون پرید عقلش…

مولانا

میل هواش می کنم طال بقاش می زنم حلقه به گوش و عاشقم طبل وفاش می زنم از دل و جان سکسته‌ام…

مولانا

اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا بستان ز من شرابی که قیامت است حقا چه تفرج و تماشا که…

مولانا

نقش‌بند جان که جان‌ها جانب او مایلست عاقلان را بر زبان و عاشقان را در دلست آنکه باشد بر زبان‌ها لا احب…

مولانا

دیدی که چه کرد یار ما‌؟ دیدی‌؟ منصوبهٔ یار باوفا دیدی‌‌! زین نوع که مات کرد دل‌ها را آن چشمه زندگی‌، کجا دیدی‌؟…

مولانا

ای که تو از عالم ما می‌روی خوش ز زمین سوی سما می‌روی ای قفس اشکسته و جسته ز بند پر بگشادی…

مولانا

عشق است بر آسمان پریدن صد پرده به هر نفس دریدن اول نفس از نفس گسستن اول قدم از قدم بریدن نادیده…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت