خانه » شعر » مولانا » غزل شمارهٔ ۱۸۲۸ – باز نگار می کشد چون شتران مهار من

غزل شمارهٔ ۱۸۲۸ – باز نگار می کشد چون شتران مهار من

باز نگار می کشد چون شتران مهار من

یارکشی است کار او بارکشی است کار من

پیش رو قطارها کرد مرا و می کشد

آن شتران مست را جمله در این قطار من

اشتر مست او منم خارپرست او منم

گاه کشد مهار من گاه شود سوار من

اشتر مست کف کند هر چه بود تلف کند

لیک نداند اشتری لذت نوشخوار من

راست چو کف برآورم بر کف او کف افکنم

کف چو به کف او رسد جوش کند بخار من

کار کنم چو کهتران بار کشم چو اشتران

بار کی می کشم ببین عزت کار و بار من

نرگس او ز خون من چون شکند خمار خود

صبر و قرار او برد صبر من و قرار من

گشته خیال روی او قبله نور چشم من

وان سخنان چون زرش حلقه گوشوار من

باغ و بهار را بگو لاف خوشی چه می زنی

من بنمایمت خوشی چون برسد بهار من

می چو خوری بگو به می بر سر من چه می زنی

در سر خود ندیده‌ای باده بی‌خمار من

باز سپیدی و برو میر شکار را بگو

هر دو مرا توی بلی میر من و شکار من

مطلع این غزل شتر بود از آن دراز شد

ز اشتر کوتهی مجو ای شه هوشیار من

مولانا molana

مطالعه بیشتر

شاید دوست داشته باشید!

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۸۲۲ – تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری

تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری تو کبیری تو کبیری تو کبیر ابن کبیری تو اصولی تو اصولی تو اصول…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۱۳ – اگر سرمست اگر مخمور باشم

اگر سرمست اگر مخمور باشم مهل کز مجلس تو دور باشم رخم از قبلهٔ جان نور گیرد چو با یاد تو اندر گور…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۵۰۳ – غلامم خواجه را آزاد کردم

غلامم خواجه را آزاد کردم منم کاستاد را استاد کردم منم آن جان که دی زادم ز عالم جهان کهنه را بنیاد…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۷۵۲ – ای دلبر بی‌دلان صوفی

ای دلبر بی‌دلان صوفی حاشا که ز جان بی‌وقوفی از هجر دوتا چو لام گشتیم دلتنگ ز غم چو کاف کوفی آن…

مولانا

غزل شمارهٔ ۴۸۵ – سه روز شد که نگارین من دگرگون‌ست

سه روز شد که نگارین من دگرگون‌ست شکر ترش نبود آن شکر ترش چون‌ست به چشمه‌ای که در او آب زندگانی بود…

مولانا

غزل شمارهٔ ۲۹۷۴ – آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی

آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی زان سر رسد به بی‌سر و باسر اشارتی زان رنگ اشارتی که به روز…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۰۶۵ – یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار

یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار او همه لطفست جمله یا ربش پاینده دار ای بسی حق‌ها که دارد…

مولانا

غزل شمارهٔ ۱۰۹۵ – داد جاروبی به دستم آن نگار

داد جاروبی به دستم آن نگار گفت کز دریا برانگیزان غبار باز آن جاروب را ز آتش بسوخت گفت کز آتش تو…

دیدگاهتان را بنویسید

سبد خرید

سبد خرید شما خالی است.

ورود به سایت